اول باید یک توضیحی بدم که اگه نمیشناسید با دیالوگ باکس آشنا بشید، بخاطر همین اجازه بدید از وبسایت خودشون نقل کنم که :
دیالوگ باکس با هدف ساخت روایتهای صوتی متفاوتی از فیلمهای سینمای ایران، در بیست و هفتم خرداد ماه 1395 توسط مهدی ستوده در کانال تلگرام به آدرس @dialoguebox راه اندازی گردید. محتوای این پادکست ها با ساختاری جدید و نگاهی کاملاً متفاوت به اصول ساخت رادیو هایی اینترنتی طراحی و اجرا گردید که در مدت زمان کمی با استقبال مخاطبان در سطح وسیعی قرار گرفت و بهانه ای شد برای ادامه روند ساخت اپیزودهای مختلف. تولیدات دیالوگ باکس برگرفته از فیلمهای ایرانی، با تلفیقی از موسیقی، شعر و متن های متفاوتی از نام آورترین شاعران و نویسندگان ایران است که تا کنون بیش از پنجاه پادکست کوتاه و بلند با عناوین مختلف در این مجموعه ساخته شده است. در طی ساخت این مجموعه ها همواره تلاش شده است تا از آثار ماندگار سینمای ایران که مبتنی بر دیالوگ های تاثیرگذار بوده اند استفاده بیشتری گردد. فیلمهایی از قبیل: مادر، هامون، سلطان، شبهای روشن، درباره الی و …
وبسایت دیالوگ‌باکس
هامون 
ابد و یک روز 
پل چوبی
خب حالا نمیدونم شما هم مثل من وقتی فیلمی رو میبینید در مورد شخصیت های اون فیلم چه حسی دارید. آیا بعدا یادشون میفتید؟ توی ذهنتون مرورشون میکنید؟ دیالوگ هاشون رو مرور میکنید ؟
من همیشه حس و حال عجیبی در مورد شخصیت های فیلم ها دارم (البته که اون فیلمهایی که باهاشون ارتباط برقرار میکنم) انگار که آدمهای واقعی و زنده هستن، حالا یه گوشه ی این دنیا (این یکی از فریب هاییه که ما از مغزمون میخوریم، با اینکه میدونیم همش فیلمه ولی باور داریم). یاد یکی از دیالوگ های صابر ابر افتادم که :
حسان(صابر ابر): کسایی که پشت سر هم یه فیلم رو دوبار تماشا میکنن به نظر آدم های عجیبی میان…اما این احساسیه که نمیشه به همه توضیحش داد… وقتی هنوز شخصیت های یه فیلم تو ذهنت زنده ان و دارن نفس میکشن، می تونی روی پرده به چشم هاشون خیره بشی… میتونی باهاشون حرف بزنی…میتونی سرنوشتشون رو تغییر بدی…
اینجا بدون من – نوشته بهرام توکلی عزیز
حالا یکم از قوه تخیلتون استفاده کنید، در نظر بگیرید دنیایی که یک فیلم براتون به وجود میاره
و بعد تصور کنید هدفون رو میزارید توی گوشتون و با دیالوگ ها وارد دنیای این فیلم ها و شخصیت ها و داستان‌هاشون میشید با این تفاوت که چیزی که میبینید دنیای خودتونه، محیط اطراف خودتونه
حالا یکم بیشتر تخیل کنید. تو کافه ی مورد علاقتون نشستید.
قهوه ی مورد علاقتون رو سفارش دادید.
هدفون رو میذارید توی گوشتون و وارد دنیای اون فیلم ها میشید.
و در کنارشون قهوتون رو میخورید.
لذت بخش نیست ؟
رویای گم شده 
احتمال باران اسیدی 
قایق‌های من
لطفا از سبک زندگی خودتون برای من بنویسید.
اولین باشید که نظر می دهید